De alarmerende realiteit: zelfdoding onder jongvolwassenen

In één week tijd word ik geconfronteerd met zes gevallen van zelfdoding. Zes. Allemaal jongvolwassenen.

Ik spreek een jonge vrouw van 28 die in korte tijd drie vriendinnen verloor. Mijn neef, lid van een studentenvereniging, verloor een medestudent. Een ondernemer verliest een jonge medewerker van nog geen 25.

De vraag die door mijn hoofd schreeuwt: ‘What the f*ck is happening? Wat is hier aan de hand?’

Oorzaken kunnen we analyseren en vinden. Maar de signalen herkennen? Dat kunnen we blijkbaar niet, of we doen het veel te weinig. Zijn we eigenlijk nog wel echt verbonden met elkaar?

De harde realiteit in cijfers

Naar aanleiding van de rauwe verhalen die ik deelde, ben ik dieper de feiten ingedoken. Dit is geen ver-van-je-bedshow; dit is de realiteit die de teams van nu raakt. Kort, hard en concreet:

• #1 doodsoorzaak bij jongvolwassenen: Zelfdoding is de belangrijkste doodsoorzaak onder 20–30-jarigen. In 2022–2023 overleden 478 jongvolwassenen; 70% was man. (Bron: 113 Zelfmoordpreventie)
• Signalen worden gemist: In september 2023 had circa 1 op de 6 jongeren/jongvolwassenen (12–25) serieuze suïcidale gedachten. Huisartsen zagen tegelijkertijd meer contacten rond suïcide. (Bronnen: 113 Zelfmoordpreventie, RIVM)
• Werkdruk piekt bij jonge medewerkers: In 2024 rapporteerde 26,3% van de 25–34-jarige werknemers burn-outklachten. Dat is de hoogste score van alle leeftijden. (Bron: RIVM)
• Trend onder jonge werkenden: Bij 18–34-jarigen gaf in 2022 al 1 op de 4 aan burn-outklachten te hebben; vooral de groep met zware klachten groeit en het aantal verzuimdagen loopt op. (Bron: TNO)
• Breder beeld (18–25): Jongeren in deze leeftijdscategorie rapporteren sinds 2021 meer psychische klachten. Dit zijn óók jullie starters, stagiairs en bijbaners. (Bron: CBS)

Wat dit betekent voor werkgevers, HR en DGA’s

Er is geen “privé-probleem” en “werk-probleem”. Er is één mens. En de werkvloer is vaak de plek waar je het verschil maakt—of het volledig mist. 1 op de 5 jongeren met psychische klachten die leiden tot suïcidale gedachten voelt zich niet veilig genoeg om zich uit te spreken.

Het is tijd dat we jongeren helpen uit de kast te komen — niet met schaamte, maar met vertrouwen. Zodat ze weten: er wordt écht geluisterd.

Stop met “boring ignoring.” Wake up.

Jonge medewerkers hebben geen extra protocol, systeem of hol beleid nodig. Ze hebben jullie nodig: ogen die zien, oren die luisteren, en handen die doorverwijzen.

Wie durft het aan om daadwerkelijk verschil te maken binnen directiekamers en teams? Wie wil met ons ECHTE hulp bieden en niet enkel systemen en procedures volgen?